Gisteravond ben ik tijdens de wandeling met de honden twee gezellige dames tegengekomen. Een van de vrouwen herkende Bo en Bianca, omdat zij de Facebook pagina van het asiel volgt en Bo en Bianca daar regelmatig op te zien zijn. "En jij bent in verwachting van een tweeling toch?" vraagt een van de dames. Slik...
Ik blijf dit soort momenten een beetje ongemakkelijk vinden. Niet voor mezelf, maar voor de ander. Hoe moet het voelen als je oprecht interesse toont en de ander vertelt dat ze al bevallen is en dat haar kinderen zijn overleden? De vrouw in kwestie heeft wel honderd keer sorry gezegd. Ik heb minstens 100 keer tegen haar gezegd dat het niet uitmaakt en dat zij ook niet kon weten dat ik al bevallen ben. Toch zag ik aan alles dat de vrouw het liefst heel diep in de grond zou zijn verdwenen. Ik wil mensen geen ongemakkelijk gevoel geven, maar ik ga de situatie niet mooier maken dan het is. Onze kinderen zijn er niet meer. Toch is het fijn als mensen vragen hoe het gaat. Het is nog veel fijner om met mensen over Daan en Koen te praten. Ja, ik was zwanger en we hebben twee prachtige zoons gekregen!
Reactie plaatsen
Reacties