02 april 2019. Het was DE dag. De dag dat ik uitgerekend was van Daan en Koen. Nu weten we wel dat we 40 weken met een tweeling niet hadden gered, maar toch zou het onze dag als gezin moeten zijn. We hebben daarom besloten Daan en Koen juist vandaag te laten registreren in het BRP. Zo is het toch onze onze eerste echte dag als gezin
Ik voel me al een week lang niet goed. Ik ga maar door en door en ik weet soms zelf eigenlijk niet precies voor wat. Misschien om het gemist een beetje te 'vergeten'. Bezig blijven om maar niet aan die veel te kleine en hele mooie jongetjes te hoeven denken. Om maar niet stil te staan bij het idee dat we wel twee kinderen hebben, maar niet op papier. Als we een uittreksel aan zouden vragen, dan staan we geregistreerd als kinderloos en dat doet pijn.
Vandaag was ik dus uitgerekend. Om 9.00 uur waren we bij het gemeentehuis om Daan en Koen te laten registreren. Vanaf vandaag zijn we officieel een gezin! Wauw! Zo'n registratie stelt eigenlijk qua tijd niets voor, maar eenmaal buiten overheerste trots en opluchting. We zijn nu officieel een gezin van vier!
Al snel komen de eerste berichtjes en telefoontjes binnen van mensen die weten dat vandaag de uitgerekende dag was. Dan komt pas echt het besef. We zijn wel een gezin van vier, maar zo leven we niet. We zijn papa en mama, maar we kunnen niet voor onze kinderen zorgen. Dat doet pijn. Heel veel pijn!
We halen een prachtig bloemstuk op voor bij het graf. Eenmaal thuis blazen we ballonnen op. Of nou ja, Bart blaast ze op. Ik ben daar niet zo goed in ;) Net als bij het afscheid hebben we ook vandaag twee witte ballonnen en twee blauwe ballonnen aan elkaar vastgeknoopt. Twee witte die staan voor ons als ouders en twee blauwe die staan voor Daan en Koen. Vier ballonnen verbonden aan elkaar. Net zoals wij ook verbonden zijn. We besluiten de ballonnen aan het bloemstuk te knopen.
Eenmaal bij het graf komt weer het besef dat Daan en Koen daar echt liggen. Het besef dat er nog steeds twee lege bedjes staan te wachten om gevuld te worden. Dat ik pas net bevallen had moeten zijn van twee voldragen en levende kerels en niet twee kinderen op de wereld had moeten zetten met bijna 21 weken.
We besluiten lekker te wandelen met de honden. Even waaien. Kop in de wind. Genieten van onze hondenkinderen.
's Avonds gaan we lekker uit eten. We willen toch vieren dat we nu ook op papier de ouders zijn van Daan en Koen. We zijn net op tijd in het restaurant, want het begint enorm te waaien en te hagelen. Precies zoals onze dag was. Stormachtig.
Reactie plaatsen
Reacties